ดินแดนแห่งประวัติศาสตร์เมืองถลาง
ประวัติความเป็นมา
ในแผนที่ของคลอดิอุส
ปโตเลมี ประมาณ พ.ศ. ๗๐๐ระบุชื่อศูนย์กลางเกาะภูเก็ตไว้ในชื่อ
JUNK CEYLON เมื่อครั้งที่หลวงจีนอี้จิงเดินทางผ่านไปสืบพระพุทธศาสนาเรียกบริเวณนี้เป็น
SILAN เปลี่ยนเสียงเป็น สลาง ในสมัยสุโขทัย
มีปรากฏในจดหมายเหตุไทย - ฝรั่งเศส เป็น Jun Salon ฝ่ายเอกสารไทยใช้
ฉลาง มาจนถึง สมัยรัชกาลที่ ๓ จึงมีปรากฏคำ ถลาง
แทนชื่ออื่นทั้งหมด
ในหัวเมืองฝั่งทะเลตะวันตกของภาคใต้มีศูนย์กลางปกครองที่เมืองถลาง
เจ้าเมืองถลางจะได้รับโปรดเกล้าฯเป็นผู้สำเร็จราชการแปดหัวเมือง (เมืองกระ
เมืองคุระ เมืองคุรอด เมืองตะกั่วป่า เมืองตะกั่วทุ่ง (บางคลี) เมืองกราภูงา
เมืองภูเก็จ และเมืองถลาง)
ศูนย์กลางการปกครองเมืองถลางในสมัยสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ
อยู่ที่บ้านลิพอน (ตำบลศรีสุนทร)มีพญาถลางคางเสงเป็นเจ้าเมือง
ย้ายไปอยู่ที่บ้านดอน (ตำบลเทพกระษัตรี)มีพญาถลางจอมเฒ่าบ้านดอนเป็นเจ้าเมือง
และเกาะบ้านเคียน (ตำบลเทพกระษัตรี) ในสมัยกรุงธนบุรี มีพญาถลางจอมรั้งบ้านเคียน
พญาถลางอาด พญาถลางชู พญาสุรินทราชาพิมลอัยาขัน เป็นเจ้าเมือง พ.ศ. ๒๓๒๙
มีพญาเพชรคีรีศรีพิชัยสงครามรามคำแหง(เทียน ประทีป ณ ถลาง) เป็นเจ้าเมือง
ถัดไปเป็นพระยาถลางฤกษ์ (จันทโรจวงศ์) พญาถลางทับ พญาถลางคิน
และพญาถลางชู(เจ้าเมืองถลางคนสุดท้าย)
อำเภอถลางในอดีตเป็นเมืองของสองวีรสตรีท้าวเทพกระษัตรี และ ท้าวศรีสุนทร เดิมเรียกว่า อำเภอเมืองถลาง มีเจ้าเมืองปกครองเรียกว่าพระยาถลาง ได้จัดตั้งเป็นอำเภอ เมื่อปี พ.ศ.
2441
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น